Το όλο σύστημα μας εξαπάτησε γιατί μας εκπαίδευσε να αποδεχόμαστε ένα σύστημα στρεβλό, ένα οικονομικό κύκλωμα που ήταν ψευδές.Και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν το αντιλήφθηκαν ούτε οι πρόμαχοι της ελεύθερης οικονομίας. Οι αιτίες? Πολλές. Ο βασικός λόγος όμως ήταν ένας. Η ιδιοποίηση των παραγωγικών πόρων.
Το σύστημα-οικονομικό κύκλωμα που κατανοεί ο μέσος πολίτης είναι ψευδές. Στα πανεπιστήμια μαθαίναμε ότι η ροή προϊόντων γίνεται μεταξύ κράτους-νοικοκυριών-επιχειρήσεων με την αντίστροφη κίνηση χρημάτων τα οποία κυκλοφορούν στην οικνομία ως μέσο ανταλλαγής αξιών. Την προσφορά του χρήματος την ελέγχει η κεντρική τράπεζα η οποία προστατεύει από την απαξίωση του χρήματος και τις υποτιμήσεις.
Αυτή είναι η βασική δομή που ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται όταν λειτουργεί ως ανεξάρτητη οικονομική μονάδα σε ένα κύκλωμα. Το κράτος απότελεί εγγυητή ασφάλειας το οποίο δίνει μεταβιβαστικές πληρωμές και εισπράτει φόρους.
Εδώ εντοπίζεται η πρώτη στρέβλωση. Το κράτος παρεμβαίνει στο οικονομικό κύκλωμα και εισπράττει φόρους. Μα αν οι επιχειρήσεις κρύψουν τα κέρδη τους (έστω θεωρητικά ότι όλες μπορούσαν να κρύψουν το σύνολο των κερδών τους) τότε το κράτος από που θα έβρισκε λεφτά. Μα από τους εργαζόμενους οι οποίοι καλούνται να καλύψουν το κενό της φοροδιαφυγής και της συνεπακόλουθης διαφθοράς. Ποια είναι η λύση? Καμία. Και πάντα η "αναγκαία στρέβλωση για την κάλυψη της μαύρης τρύπας της φοροδιαφυγής ο έμμισθος υπάλληλος που δεν μπορεί να φοροδιαφύγει". Παράλληλα η μεταφορά χρήματος από τον φορολογούμενο στο κράτος συντελεί περαιτέρω στην διαρροή και μέσω της διαφθοράς καθώς το χρήμα "φεύγει από την αγορα".
Γιατί όμως το κράτος να φορολογεί και να φορολογείται αφού έχει την δυνατότητα να τυπώσει χρήμα? Δηλαδή ρωτάω το εξής ποιος ο λόγος το κράτος να μπάινει στην διαδικασία να στρεβλώνει το συνολικό οικονομικό κύκλωμα΄όταν απλά θα μπορούσε να τυπώσει χρήμα για τις ανάγκες συντήρησής του αντί να φορολογήσει.
Το χρήμα είναι το μέσο ανταλλαγής προϊόντων που έχουν παραχθεί για να ικανοποιούν ανάγκες. Το αντικρυσμά του είναι η ίδια η παραγωγή των προϊόντων. Μην αυταπατάστε από τις θεωρίες του χρυσού και του ασημιού...Όταν πεινάς ο χρυσός δεν σε ταϊζει. Αντικρυσμα του χρήματος 9συμπεριλαμβανομένου και του χρυσού) είναι τα προϊόντα που ικανοποιούν τις ανάγκες.
Το χρηματικό απόθεμα που έχει μια οικονομική μονάδα (νοικοκυριό-επιχείρηση-κράτος) εκπροσωπεί ένα καλάθι προίόντων. Όταν λοίπόν το κράτος χρειάζεται και αυτό για την συντήρηση του προϊόντα γιατί να φορολογήσει και να προκαλέσει στρέβλωση λόγω φορολογίας-κακής ψυχολογίας καταναλωτή-διαφθοράς δημοσίων υπαλλήλων? θα μπορούσε απλά να τυπώνει χρήμα για τις ανάγκες του μεταβιβάζοντας έμμεσα αντίκρυσμα παραγωγής από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις σε αυτό. Και αυτό θα γίνονταν γιατί απλά το τύπωμα νέου χρήματος θα μείωνε την αγοραστική του παλιού.
Σε αυτό το σημείο κάποιοι θα υποθέσετε ότι ο πληθωρισμός είναι το εμπόδιο. Μεγάλη αύταπάτη. Σύμφωνα με την θεωρία μου όταν ακουλουθήσεις σφικτή δημοσιονομική πολιτική αυξάνοντας την φορολογία τότε μειώνεις το παραγόμενο προϊόν που αποτελεί το αντίκρυσμα του χρήματος σε κυκλοφορία με αποτέλέσμα και πάλι να έχει το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού.
Εδώ οι σύγχρονοι οικονομολόγοι της ημιμάθιας λένε ότι το κενό καλύπτει η χρηματοδότηση με εξωτερικό δανεισμό. Αλλά και πάλι το χρήμα που σου δίδεται είναι τυπωμένο, δανεικό και εφόσον εσύ δεν ασκείς νομισματική πολιτική πάλι θα καταλήξει στο να πάρει το παραγόμενο προϊόν σου και να το στείλει στον εξωτερικό δανειστή. και πάλι θα καταλήξει σε ύφεση και στασιμοπληθωρισμό.
Αυτό βέβαια που μπορεί να προκαλέσει πτώση των τιμών είναι η απομόχλευση μέσω της υπερφορολόγησης η οποία θα πάρει χρήμα από το οικονομικό κύκλωμα και θα επαναφέρει την ισορροπία μεταξύ προσφοράς προίόντων και προσφοράς χρήματος. Αλλά αυτό παράλληλα θα προκαλέσει και εκροή αξίας στους εξωτερικούς δανειστές που θα επωφεληθούν από την ανισορροπία τιμών μεταξύ της πλεονασματικής χώρας προέλευσής τους και της ελλειμματικής χώρας που πεινάει και ξεπουλάει τον πλούτο της τσάμπα (arbitrage).
Η υποτίμηση σε μια ύφεση έχετε σκεφτεί ότι είναι ο μόνος τρόπος για να ενθαρρυνθεί η επένδυση? Σε μια ύφεση ο κατέχων χρήμα όταν ΄δεν φοβάται ότι θα υποτιμηθεί το νόμισμα σε καμιά περίπτωση δεν θα επενδύσει. Πρώτον λόγω ρίσκου να χάσει τα λεφτά του και δεύτερον λόγω προσδοκίας για συνέχιση πτώσης τιμών περιμένοντας μελλοντικές ευκαιρίες. Το φαινόμενο αυτό το ζούμε στην Ελλάδα με την αποεπένδυση που βιώνουμε. Αν όμως το ευρώ υποτιμούνταν π.χ. 50% τότε ο επιχειρηματίας θα ξεκολούσε και με τον φόβο απώλειας αγοραστικής δύναμης θα στρέφοντας σε παραγωγικές επενδύσεις που δημιουργούν κεφάλαιο. Τότε δεν θα μας πείραζε ούτε ο μαφιόζος, ούτε το λαμόγιο ο εφοριακός αφού θα είμασταν σίγουροι ότι θα επανεπένδυαν τις λαμογίες τους στην οικονόμία γιατί αλλιώς θα έχαναν αγοραστική δυνάμη. Σωστά.
Τότε γιατί δεν υποτιμούμε το νόμισμά μας?
Γιατί κάποιοι είναι πλεονασματικές μονάδες και το πλεόνασμά τους το έοχυν τοποθετήσει σε χρηματικό κεφάλαιο. Άκουσα προκαιρού η Siemens έχει 6 δισ ταμείο. Αυτοί εκμεταλλευόμενοι την μόχλευση που τους έδωσε το εικονικό σύστημα δημιούργησαν ψευδή πλεονάσματα τα οποία διατηρούν και δεν επενδύουν σε εμπράγματο κεφάλαιο. Ισως το ότι δεν επενδύουν συντελεί και αυτό στην μή υποτίμηση του ευρώ. Η αλλιώς το να μην επενδύουν αυξάνει την ζήτηση για νόμισμα. Αυτοί λοιπόν παλεύουν να διατηρήσουν την αγοραστική αξία του χρήματός τους ζητώντας από εσένα που τους χρωστάς να τους χαρίσεις το σπίτι σου. Έχουν παράλληλα πολιτική δύναμη και ασκούν πιέσεις στο σύστημα.
Να το θέσω πιο απλά. Αν κάποιος έχει 1000 ευρώ στο κέντρο της Αθήνας και διψάσει θα πληρώσει στο περίπτερο 50 σεντσ για ένα μπουκαλάκι νερό. Αν κάποιος βρίσκεται στην μέση της ερήμου και πεθαίνει γίνεται να απαιτήσει να πληρώσει μόνο 50 σεντσ για ένα μπουκάλι που θα του σώσει την ζωή? Αυτή ακριβώς την στρέβλωση παρατηρώ. Η ύφεση ερημοποιεί την παραγωγή και αυτοί απαιτούν μείωση των τιμών των αξιών.
Ελεύθερη οικονομία κατά την δική μου θεώρηση δεν θα μπορούσε να δεχτεί καμιά φορολόγηση του κράτους. Η δημοσιονομική πολιτική σε ένα κράτος μπορεί να στρεβλώσει το οικνομικό σύστημα με κοινωνικές και εθνικές συνέπειες διαλύοντας τον ιστό. Ο μόνος δίκαιος τρόπος εισροής του κράτους είναι η νομισματική εκτύπωση χρήματος. Και το αληθινό αντίκρυσμα αγοραστικής δύναμης είναι το εμπράγματος κεφάλαιο.
Το σημαντικότερο αίτιο στην κρίση είναι απλά ότι κανείς μας δεν είναι οικονομολόγος με ανοικτό μυαλό που να ξεφεύγει από τις αυθαιρετες θεωρίες. Για αυτό έχουν κάνει τον πολίτη να αποεπενδύει και να διατηρεί νόμισμα το οποίο νομίζει ότι είναι το ίδιο το κεφάλαιο.
Ισως τελικά ο άρχοντας των δακτυλιδιών είναι συμβολικός. Το precious euro το οποίο προστατεύουμε με την ζωή μας δεν είναι θαυματουργό, ενώ καποιοι το αναζητούν για να κατακτήσουν τον κόσμο. Ισως τελικά το "precious" να είναι το εμπράγματο κεφάλαιο και ανθρώπινοι παραγωγικοί συντελεστές.
capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου