Η άποψη αυτή αναιρείται στην περίπτωση εκείνη που το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα οδηγηθεί στην καταστροφή. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν έχει νόημα να συζητάμε για τιμές κινητών και ακινήτων αξιών. Ίσως είναι προτιμότερο να βρει κανείς έναν τρόπο για να επιβιώσει...
Πιστεύουμε, όμως, ότι θα είμαστε εδώ και έπειτα από μερικούς μήνες θα συζητάμε και πάλι σε μία άλλη φάση. Θα συζητάμε για το ποιες αξίες θα είναι εκείνες που θα πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον. Πολύ απλά διότι με την κατάρρευση δεν θα υπάρχουν κερδισμένοι. Η επιστροφή στην εποχή των σπηλαίων δεν πρόκειται να κάνει κάποιους πλούσιους πλουσιότερους. Θα μας κάνει όλους πάμφτωχους. Αντίθετα, η εξεύρεση λύσης, ένα πιθανό new deal θα δημιουργήσει τις συνθήκες για την μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Υπάρχει και κάτι άλλο: Ας πούμε ότι έχουμε άδικο και οι αγορές φτάσουν στο απόλυτο μηδέν. Τι έχουμε να χάσουμε που δεν θα το χάσουμε έχοντας μετρητά;
Η πτώση των χρηματιστηριακών αγορών είναι μέσα στο παιγνίδι. Θα χάσουμε μόνο αν σταματήσει το παιγνίδι. Εφόσον αυτό συνεχιστεί, τότε αυτό είναι το καλύτερο σημείο για να αυξήσει κανείς τον «κίνδυνο».
Κι αν η αγορά πάει στις 900 ή στις 600 μονάδες; Στη ζωή δεν λέμε ποτέ «ποτέ». Αλλά η κολοκυθιά δεν ήταν το αγαπημένο μας παιγνίδι. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για ένα άλλο παιγνίδι: Σταδιακές αγορές σε μια υποτιμημένη ζώνη τιμών.
Θανάσης Μαυρίδης
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου